Dlaczego dzieci kłamią ???

• Bo chcą zaimponować rówieśnikom. Czasem w grupie rówieśniczej wytwarza się atmosfera, w której kłamstwo jest swego rodzaju nobilitacją.

   

• Bo chcą uniknąć kar. Jeśli rodzic wymierza karę za niewielkie nawet opóźnienie w powrocie do szkoły ( w jego poczuciu tak uczy się zdyscyplinowania), to dziecko, chcąc jej uniknąć, będzie podawało zmyślone powody swego spóźnienia.

   

• Bo boją się odrzucenia. Dzieci, którym okazuje się zbyt mało ciepła i akceptacji, będą kłamały częściej. Jeśli dziecko w jakiejś dziedzinie nie odnosi sukcesu np. popełnia bardzo dużo błędów w dyktandach, a rodzice uważają, że oceny z polskiego są najważniejsze, to będzie ukrywało złe oceny, „gubiło” zeszyt itp.

   

• Bo nie są w stanie sprostać oczekiwaniom dorosłych. Stawiając dzieciom zbyt duże wymagania, mogąbronić sięucieczką w kłamstwo.

   

• Bo chcą podejmować samodzielne decyzje.  Jeśli rodzice nie przyzwalają na samodzielność i podejmowanie decyzji stosownie do wieku dziecka, to prowokują je do kłamstwa.

   

• Bo nie mają ukształtowanego systemu wartości.  Nie wiedzą co jest złe, a co dobre. Nie dostrzegają niebezpieczeństw, wynikających z kłamstwa. Czasem bawi je to, że kłamią, wprowadzają w błąd.

   

• Bo naśladują dorosłych.  Jeśli kłamią rodzice, rodzeństwo, a w szkole zdarza się to nauczycielom, to zaczynają kłamać także dzieci.

   

• Bo chcą pokazać się od lepszej strony.  Jeśli dorośli nie dostrzegają sukcesów dziecka, a bardzo wyczuleni są na porażki, dziecko za wszelką cenę chce być „lepsze”. Próbuje kłamać.

Co robić, by nie kłamały ?

• Zadbajmy o ciepłą, otwartą i partnerską atmosferę w domu. Wykorzystujmy wszystkie wolne chwile na bliższy kontakt z dzieckiem, na znalezienie wspólnego języka, pasji.

• Starajmy się nie traktować kar i nagród jako jedynych narzędzi wychowania. Czasem rozmowa w miejsce kary, całkowicie wystarcza.

• Nie stawiajmy zbyt dużych wymagań, nie krytykujmy za porażki i dostrzegajmy sukcesy. Dzieci akceptowane, doceniane i sprawiedliwe ocenianie mniej kłamią.

• Nie oceniajmy zbyt surowo złych zachowań dziecka, jeśli samo przyznaje się do nich. Innym razem może nie przyznać się do winy i skłamać.

• Bądźmy dobrym przykładem dla swoich dzieci. One uczą się zachowań, naśladując dorosłych.